ای به ملک و دولت و شاهی سزای آفرین

وز هنرهای تو خشنود ایزد جان آفرین

گر چه هستند آسمان را اختران نوربخش

رشک باشد بر زمینش تا تو باشی بر زمین

در همه کاری دل تو راستی خواهد همی

راستی خواهد دل صاحب قران راستین

نسختی از لوح محفوظ است گویی خاطرت

کاندرو بینی و دانی بودنیها بر یقین

زین قبل شاید که خوانندت حکیمان جهان

شهریار نیک دان و پادشاه دور بین

نور تو تابنده بود از پشت آدم در ازل

ور بران نور اوفتادی چشم ابلیس لعین

سجده کردی و نگفتی کادم از طین است و من

آتشم، وآتس چرا سجده کند در بیش طین

در جهانداری تو داری یار و همره تیغ تیز

گر سلیمان داشت مهری نقش کرده بر نگین

یار و همره تیغ باید در جهانداری نه مهر

در جهانداری به از مهری چنان تیغی چنین

جود تو چون آب حیوان جان فزاید روز مهر

خشم تو چون زهر افعی جان رباید روزکین

پست گردد قد جباران چو بفزایی کمان

سست گردد دست مکاران چو بگشایی کمین

بر سرین گور و چشم آهو اندر شعرها

شاعران معنی همی گویند چون در ثمین

زان شرف کز نوک پیکانت همی روز شکار

زخم یابند آهوان بر چشم و گوران بر سرین

با تن کوه است و چون با دست فرخ مرکبت

کوه تن دیدی که باشد بادْتگْ در زیر زین

نعل او درکوه و دشت آتش فشاند گاه گاه

زان نیارد دیدن آتش دیدهٔ شیر عرین

شکرگوی عفو و روزی خوارهٔ جود تواند

هرچه اندر ترک خاقان است و خان است و تکین

هر یکی را دیده ای چون بندگان چاکران

پیش درگاه تو مالیده به خاک اندر جبین

آنچه تو در نوزده سال از جهان بگرفته ای

شرح آن تا حشْر تاریخ شهورست و سنین

از پدر بگذشته ای در ملک و گیتی داشتن

حجت آن هست نزدیک خردمندان مبین

بود ملک او ز جیحون و فرات و ملک توست

از لب دریای مغرب تا لب دریای چین

تهنیت گوید همی از عدل او بغداد را

جان عباس و بنی عباس در خلد برین

آرزو ناید همی بغداد را با چون تو شاه

روزگار معتصم یا روزگار مستعین

عز ایمان در بقای توست و عز مومنان

زان لوای نو فرستادت امیرالمومنین

زان قبل نام و خطابت بر لوا فرمود نقش

تا طراز آن لوا باشد طراز ملک و دین

او تورا دارد یمین وزیمن باشد جاودان

بر یمین آن خلیفه کاو تو را دارد یمین

تا بیاراید به فروردین فرخ باغ و راغ

از گل و از لاله و از سوسن و از یاسمین

عاشقان سازند با خوبان بهر جایی قرار

بلبلان با صلصلان گردند هر جایی قرین

باد تخت تو سپهر و تو برو شمس منیر

باد بزم تو بهشت و می در آن ماء معین

در نشاط آواز داده سوی تو بخت بلند

در ظفر پرواز کرده گرد تو روح الامین

از تو بر کردارهای خوب تو هر ساعتی

پیش یزدان شکرها گفته کرام الکاتبین